Je hoort het tegenwoordig overal om je heen: ‘onze wereld verandert, ons werk verandert.’ Maar in de waan van de dag lijkt het vaak wel mee te vallen. Zo’n vaart loopt het allemaal niet? Totdat je weer eens met twee benen in die nieuwe wereld wordt gezet. Eind maart bezocht ik het DataLab van Rijkswaterstaat in Delft. Voor een marktverkenning op het gebied van Machine Learning, Data Science, VR en AR. En nee, ik was niet de enige.
Verrassende opkomst
Ik schat in dat Rijkswaterstaat zelf ook verrast was door de opkomst. Ik in elk geval wel. Meer dan zeventig partijen kwamen op die verkenning af. De grote geijkte namen. Maar ook veel startups en kleinere ondernemingen: de snelle speedbootjes met gave ideeën en concepten. Tijdens de speeddates mocht ik met enkele kennismaken: verkeersbordherkenning, beeldherkenning van asfaltschades, analyse van waarschuwingsstickers op vrachtwagens.
Stroomversnellers
Het was voor mij het bewijs dat er onder de oppervlakte van ‘business as usual’ een enorme stroomversnelling gaande is. Kennis ontwikkelt zich razendsnel. En die kennis is verspreid over veel verschillende nieuwe toetreders. Dit maakt dat je als ‘marktleider’, ‘specialist bij uitstek’ of ‘grote kennisorganisatie’ niet naïef moet zijn. Om te denken dat je zelf alle kennis zelf in huis hebt. Dat je de komende jaren ‘geramd zit’ op basis van schaalgrootte of jarenlange klantrelatie.
Drempel
De vaart zit er wel degelijk in. Nieuwe veelbelovende concepten kloppen aan de deur. Ze moeten alleen nog een drempel over om ‘used cases’ te worden. Ze vragen om experiment, om ruimte voor trail and error. Maar hoe zorg je hiervoor in een wereld waarin veel aanbestedingen nog wél traditioneel zijn? Waarin om nieuwe en slimme oplossingen word gevraagd, maar wel met aantoonbaar resultaat. Waarin we risico’s het liefst kierloos dichttimmeren?
Wie is de spekkoper?
Zo ben ik bezig met een aanbesteding voor een waterschap. Het gaat om een vernieuwend concept. De oplossing en de techniek zijn er. Maar de uitkomsten van het vernieuwend concept zijn wel afhankelijk van de kwaliteit van de data die de opdrachtgever levert. Wat die kwaliteit van de data is, is voor beide partijen een black box. Om dit idee te laten slagen, heb je elkaar nodig. Maar hoe regel je dit? Hoe maak je aantoonbaar dat deze oplossing de beste investering is? En als het concept werkt en andere partijen krijgen interesse… wie wordt dan spekkoper?
Denk als een community
Met die druk bezochte verkenning in het DataLab op het netvlies bedacht ik me dat we veel meer als een community moeten denken. Niet in de traditionele opdrachtgever en -nemer rol. Maar dat je rondom nieuwe oplossingen samenwerkt. Waarin elk een deel van de oplossing aandraagt, samen risico’s neemt, maar ook de revenuen deelt die een oplossing oplevert. Want wie tot een werkende oplossing komt, is vaak de eerste in de markt.
Samen investeren, samen innoveren, samen geld verdienen. De kennis is er, de energie is er. Nu de markt nog…