Vorige week keek ik naar de derde aflevering van de DWDD-University over de toekomst. Een fascinerend drieluik waarin Robert Dijkgraaf ons meeneemt naar de mogelijkheden van technologie in de nabije toekomst. Het derde deel ging over Informatie en Big Data. Over hoe we dankzij informatietechnologie meer dan ooit verbonden zijn met elkaar én met onze omgeving…
Slimmer dankzij smart
Van slimme lantaarnpaal, slim asfalt tot slimme nestkastjes: we staan op de drempel naar een wereld die steeds meer connected én smart wordt. Dankzij sensortechnologie en data science zijn we straks in staat om onze leefomgeving gezonder, beter en slimmer te maken. Dit biedt ongekende mogelijkheden, maar ook de nodige hoofdbrekens.
Datagedreven werken
In de afgelopen maanden mocht ik voor beleidsmakers, informatiemanagers en beheerders presentaties houden over de slimme leefomgeving en datagedreven werken. Over hoe je met data- en sensoroplossingen gerichte maatregelen kunt nemen tegen geluidsoverlast of fijnstof. Over hoe je speeltuingebruik kunt relateren aan obesitas in een wijk. Vergroening aan luchtkwaliteit. Hoe je zelfs het gebruik van vleermuiskasten kunt meten dankzij sensoren…
Drempelvrees
Ik merk dat die mogelijkheden zorgen voor enthousiasme, maar net zo goed voor drempelvrees. Want, hoe maak je als organisatie de stap naar datagedreven werken? Welke data win je in, wat is de kwaliteit van data en hoe maak je hier relevante informatie van? En wat betekent dit voor je beleid, de manier waarop je in contact staat met de burger? En willen we eigenlijk alles wel weten? ‘Kastjes aan lantaarnpalen waarmee je fijnstof in de straat meet? Als je weet wat er speelt, moet je er ook iets mee…’
Pionieren
Informatietechnologie en data science bieden inderdaad prachtige vergezichten. Maar hun complexiteit en disruptiviteit moeten niet verlammend werken. Ook mensen en de organisaties waarin ze werken, moeten hierin hun weg zien te vinden. Dit vraagt om bestuurders en beleidsmakers die ermee aan de slag willen, die ruimte krijgen om te experimenteren. Om mensen met kennis van sensoring en datascience. En belangrijker nog, het gedeelde besef dat je het wiel niet alleen kunt uitvinden.
Smart Data Challenge
Ik ben er namelijk van overtuigd dat samenwerking het sleutelwoord gaat zijn. Een mooi voorbeeld is de Smart Data Challenge 2018. Hierin bundelden de provincie Gelderland, onderwijsinstellingen en Antea Group hun krachten. Op het provinciehuis in Arnhem kregen studenten de uitdaging om actuele vraagstukken op te lossen op het gebied van duurzaamheid, mobiliteit, energietransitie, vergunningverlening of sport.
Onbevangen denken
De vraag die ze meekregen was: ’welk inzicht krijg je in deze actuele vraagstukken als je (open) data en sensoriek combineert?’ De onbevangenheid van de studenten werkte inspirerend. Bij alle groepen werd creatief gebruikgemaakt van technieken zoals spraakbesturing, machinelearning, remote sensing, gamification. Ook de link naar blockchain werd snel gemaakt. Al die gecombineerde kennis resulteerde in bruikbare toepassingen en concepten.
Niet dralen maar doen
Wat dat betreft, kijk ik reikhalzend uit naar de toekomst die Robert Dijkgraaf ons schetst. We zijn dichterbij dan we denken. De technologie is er, de mogelijkheden zijn er. Het is nu vooral een kwestie van ontdekken, van eerste stappen zetten én samenwerken. Van groot denken, maar klein beginnen. Wat mij betreft de enige manier om over die drempel heen te stappen.